3 listopada 1973
o godz. 05:45 UTC z kosmodromu CCSFS (Cape Canaveral Space Force Station) wystartowała rakieta Atlas Centaur z bezzałogową sondą kosmiczną Mariner 10, której celem było badania atmosfery Merkurego i Wenus.
Autor: iHeK
Łuna 21 (Luna 21/Lunokhod 2)
8 stycznia 1973
o godz. 06:55:38 UTC z kosmodromu Bajkonur (ZSRR) wystartowała rakieta nośna Proton 8K82K z radziecką bezzałogową sondą kosmiczną Łuna 21.
Sonda składała się z dwóch elementów: lądownika i łazika Łunochod 2, a celem misji było zbadanie powierzchni Księżyca, a także wykonanie fotografii miejsca lądowania i jego okolicy za pomocą samobieżnego pojazdu.
Apollo 17
11 grudnia 1972
o godz. 19:54:58 UTC na powierzchni Księżyca w rejonie Taurus-Littrow wylądował lądownik LM: Challenger misji Apollo 17.
Do zadań załogi należało ustawienie instrumentów ALSEP (Apollo Lunar Surface Experiments Package – Zestaw Programu Apollo do Badań Naukowych), pobranie próbek gruntu w miejscu lądowania i przeprowadzenie badań naukowych, fotografowanie powierzchni Księżyca z orbity okołoksiężycowej z modułu CSM.
NSSDCA/COSPAR ID: 1972-096A – Apollo 17 Command and Service Module (CSM)
NSSDCA/COSPAR ID: 1972-096B – Apollo 17 SIVB
NSSDCA/COSPAR ID: 1972-096C – Apollo 17 Lunar Module /ALSEP
Apollo 17
7 grudnia 1972
o godz. 05:33:00 UTC ze stanowiska startowego LC-39A w KSC (Kennedy Space Center) na Florydzie wystartowała rakieta nośna Saturn V (SA-512) ze statkiem kosmicznym CMS-114: „America” i lądownikiem LM-12: „Challenger” w misji Apollo 17
Była to 6 załogowa misja na Księżyc i zarazem ostatnia w ramach Programu Apollo.
NSSDCA/COSPAR ID: 1972-096A – Apollo 17 Command and Service Module (CSM)
NSSDCA/COSPAR ID: 1972-096B – Apollo 17 SIVB
NSSDCA/COSPAR ID: 1972-096C – Apollo 17 Lunar Module /ALSEP
KH-9 nr 2 / Hexagon nr 2, Mission 1202, OPS 1737 i Mabeli / P-11 4424, Mission 7339, OPS 7719
20 stycznia 1972
o godz. 18:36:00 UTC ze stanowiska SLC-4E VAFB (Vandenberg Air Force Base) w Kalifornii (USA) za pomocą rakiety nośnej Titan 3D (nr 3D-2) wyniesiono na orbitę amerykańskiego satelitę nadzoru fotograficznego KH 9-02 (OPS 1737) i Mabeli / P-11.
Był to drugi satelita generacji KeyHole-9 Hexagon, a jego celem było wykonywanie zdjęć wysokiej rozdzielczości, która wynosiła 0,61 m.
Satelita Mabeli ( Main Beam Tivoli ) był częścią serii tzw. Programu 11 lub P-11 „Subsatellite Ferrets”, satelitów niskoorbitalnych ELINT/SIGINT, których zadaniem było namierzanie i charakteryzowanie różnych nadajników radarowych w Związku Radzieckim i państwach Układu Warszawskiego.
Kosmos 471 (Cosmos 471) Zenit-4M nr 30, Rotor nr 30
12 stycznia 1972
o godz. 10:04:00 UTC ze stanowiska 31/6 kosmodromu Bajkonur (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Woschod wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 471.
Satelita należał do trzeciej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 4M, które posiadały nową kamerę wysokiej rozdzielczości, panele słoneczne i silnik z możliwością ponownego uruchomienia, dzięki czemu orbita satelity mogła być zmieniana w trakcie jego misji, po 13 dniach kapsuła z kamerami wracała na ziemię.
Mars 3
2 grudnia 1971
o godz.13:49:00 UTC na powierzchni Marsa osiadł lądownik Mars 3 z łazikiem PrOP-M (pol. instrument oceny drożności – Mars).
Był to pierwszy pojazd, który bezpiecznie osiadł na powierzchni planety, jednak po 14 sekundach utracono połączenie z lądownikiem co uniemożliwiło uruchomienie łazika.
Na orbicie Marsa pozostał orbiter Mars 3, który prowadził obserwacje planety wraz z Mars 2 (jego lądownik został zniszczony kilka dni wcześniej podczas lądowania – 27 listopada 1971).
Meteor 1-7 (19L)
20 stycznia 1971
o godz. 11:31:00 UTC ze stanowiska startowego 41/1 kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Wostok-2M (nr Kh15000-005) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę meteorologicznego Meteor 1-7.
Satelita był siódmym w pełni operacyjnym rosyjskim satelitą meteorologicznym i szesnastym satelitą meteorologicznym wystrzelonym z Plesiecka.
Został wyposażony w dwie kamery do fotografii dziennej, skanujący radiometr IR o wysokiej rozdzielczości do fotografii dziennej i nocnej oraz instrument aktynometryczny do pomiaru pola promieniowania Ziemi w obszarach widzialnych i podczerwonych.
Data rozpadu: 2005-06-14
Kosmos 391 – DS-P1-I nr 10 (Cosmos 391)
14 stycznia 1971
o godz. 12:00:00 ze stanowiska startowego 133/1 kosmodromu Plesieck (ZSRR) wystartowała rakieta nośna Kosmos-2 (nr 72) z radzieckim satelitą wojskowym Kosmos 391 – DS-P1-I nr 10.
Był to satelita typu DS (Dnepropetrovsk Sputnik) służący do badań technologicznych i naukowych, oraz testów sprawdzających komponenty, a także radarowego śledzenia celów dla broni przeciwsatelitarnej i pocisków antybalistycznych.
Kosmos 390 (Cosmos 390) Zenit-4M nr 10
12 stycznia 1971
o godz. 09:36:00 UTC ze stanowiska startowego 31/6 kosmodromu Bajkonur (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Woschod (Voskhod 11A57 nr 7705712-216) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 390.
Satelita należał do trzeciej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 4M, które posiadały nową kamerę wysokiej rozdzielczości, panele słoneczne i silnik z możliwością ponownego uruchomienia, dzięki czemu orbita satelity mogła być zmieniana w trakcie jego misji, po 13 dniach kapsuła z kamerami wracała na ziemię.