internetowa Historia eksploracji Kosmosu
opracowanie: Tomasz Paszek
Kosmos 60 / Luna 5c był radzieckim lądownikiem księżycowym wysłanym w celu wykonania miękkiego lądowania na Księżycu.
Kosmos 60 / Łuna 5c był radzieckim lądownikiem księżycowym wysłanym w celu wykonania miękkiego lądowania na Księżycu.
Czytaj dalej „Kosmos 60 / Łuna 5c (Ye-6 nr 9)”Apollo 103 (BP 16) / Pegasus 1 była trzecim orbitalnym testem statku kosmicznego Apollo i satelity wykrywającego mikrometeoroidy Pegasus.
Apollo 103 (BP 16) / Pegasus 1 była trzecim orbitalnym testem statku kosmicznego Apollo i satelity wykrywającego mikrometeoryty Pegasus.
Czytaj dalej „Apollo 103 (BP 16) / Pegasus 1”Satelita OSO 2 miał za zadanie zbierać dane na temat emisji promieniowania ultrafioletowego, rentgenowskiego i gamma przez Słońce i galaktykę.
Satelita OSO 2 (Orbital Solar Observatory) miał za zadanie zbierać dane na temat emisji promieniowania ultrafioletowego, rentgenowskiego i gamma przez Słońce i galaktykę.
Czytaj dalej „OSO 2 (OSO B2, S 17)”23 stycznia 1965
o godz. 20:09:00 UTC ze stanowiska startowego PALC-2-3 VAFB (Vandenberg Air Force Base) w Kalifornii (USA) za pomocą rakiety nośnej Atlas-SLV3 Agena-D (nr 5) wyniesiono na orbitę amerykańskiego satelitę nadzoru fotograficznego KH7-15 (OPS-4703).
Był to piętnasty satelita generacji KeyHole-7 Gambit, a jego celem było wykonywanie zdjęć wysokiej rozdzielczości, która wynosiła 0,61 m, a następnie po 6 dniach zwracając niewywołany film na Ziemię, który był odbierany w powietrzu przez specjalnie do tego celu przygotowany samolot C-130 Hercules.
Deorbitacja: 29 stycznia 1965.
TIROS 9 (A 54) należał do drugiej generacji amerykańskich satelitów meteorologicznych w programie TIROS.
TIROS 9 (A 54) należał do drugiej generacji amerykańskich satelitów meteorologicznych w programie TIROS.
Czytaj dalej „TIROS 9 (A 54)”19 stycznia 1965
o godz. 14:03:59 UTC ze stanowiska startowego LC-19 CCSFS (Launch Complex 19, Cape Canaveral Space Force Station) na Florydzie (USA) za pomocą rakiety nośnej Titan II GLV wyniesiono amerykański załogowy statek kosmiczny Gemini 2.
Był to testowy lot kapsuły bez załogi w ramach programu Gemini, a jego głównym celem było sprawdzenie pojazdu, jego podsystemów i działania osłony termicznej podczas wejścia w atmosferę, a sam lot był lotem suborbitalnym, który trwał 18 min. Pojazd opadł na ziemię lotem balistycznym i wodował w Oceanie Atlantyckim po czym został podjęty przez lotniskowiec USS Lake Champlain.
Explorer 20 (BE a – Beacon Explorer A) był amerykańskim małym jonosferycznym satelitą badawczym.
Explorer 20 (BE A – Beacon Explorer A) był amerykańskim małym jonosferycznym satelitą badawczym.
Czytaj dalej „Explorer 20 (BE A, S 66)”29 stycznia 1964 o godz. 16:19:00 UTC ze stanowiska startowego LC-37B CC (Launch Complex 37B, Cape Canaveral) na Florydzie (USA) przeprowadzono start testowy rakiety Saturn SA-5.
Był to piąty lot rakiety Saturn i pierwszy Saturn Block II w celach testu rozwoju rakiety nośnej. Był to również pierwszy lot drugiego stopnia Saturn-IV (S-IV) zasilanego paliwem LOX/LH2.
W trakcie lotu wykonano ponad 11 000 pomiarów.
Data deorbitacji: 1966-04-30
00744 – NSSDCA/COSPAR ID: 1964-005A – Saturn SA-5
Zdjęcie: Saturn Apollo Program NASA ID: 6401129 – domena publiczna
DSAP 1 F6 DSAP 1 F7 znany również jako P-35 nr 6 i P-35 nr 7, należały do pierwszej serii wojskowych satelitów meteorologicznych USA.
DSAP 1 F6 DSAP 1 F7 znany również jako P-35 nr 6 i P-35 nr 7, należały do pierwszej serii wojskowych satelitów meteorologicznych USA.
Czytaj dalej „DSAP 1 F6 / P-35 nr 6, OPS 3367A i DSAP 1 F7 / P-35 nr 7, OPS 3367B”11 stycznia 1964
o godz. 20:09:00 UTC z wyrzutni w Vandenberg AFB (Vandenberg Air Force Base) w Kalifornii (USA) za pomocą rakiety nośnej Thor Augmented Delta-Agena D wyniesiono na niską orbitę okołoziemską kilka satelitów służących do rozwoju technologii kosmicznych.
1964-001A – był wojskowym statkiem kosmicznym US Army-US Navy, przeznaczenie nieznane,
1964-001B – GGSE 1 (Gravity Gradient Stabilization Experiment) był pierwszym z serii satelitów, dzięki którym opracowano projekty i techniki rozmieszczenia na orbicie, które później zastosowano w satelitach rozpoznawczych NOSS / Whitecloud,
1964-001C – SECOR 1 (SEquential COllation of Range 1) był satelitą którego celem było podanie współrzędnych geodezyjnych punktu naziemnego znajdującego się w odległości od 160 do 4800 km od znanych pozycji geodezyjnych, zwykle trzech stacji naziemnych. Eksperymenty doprowadziły do powstania Timation, a ostatecznie do systemu GPS Navstar.
1964-001D – SOLRAD 7A był satelitą monitorującym promieniowanie rentgenowskie Słońca za pomocą pięciu fotometrów rentgenowskich, czterech fotometrów UV, a do dokładnego określania kąta nachylenia Słońca posiadał dwa systemy namierzania.
1964-001E – GRAB 5 (Galactic Radiation and Background) był satelitą określanym jako naukowy i faktycznie misja dostarczała danych naukowych jednak jego głównym celem było odbieranie sygnałów z radzieckich instalacji radarowych w celu poznania ich pozycji obrony powietrznej.
00727 – NSSDCA/COSPAR ID: 1964-001A – 1964-001A
00728 – NSSDCA/COSPAR ID: 1964-001B – GGSE 1
00729 – NSSDCA/COSPAR ID: 1964-001C – SECOR 1
00730 – NSSDCA/COSPAR ID: 1964-001D – SOLRAD 7A
00731 – NSSDCA/COSPAR ID: 1964-001E – 1964-001E
