Kosmos 398 (ros. Космос-398, ang. Cosmos 398).

10 grudnia 1995

w ziemskiej atmosferze spłonął radziecki lądownik księżycowy Kosmos 398 (ros. Космос-398, ang. Cosmos 398).
Był to drugi testowy pojazd przeznaczony do lądowania na Księżycu, jednak nigdy nie dotarł na jego powierzchnię. Pojazd przebywał w przestrzeni kosmicznej od 26 lutego 1971 (24 lata)

NSSDCA/COSPAR ID: 1971-016A – Cosmos 398

SOHO

2 grudnia 1995

o godz. 08:08:00 UTC ze stanowiska startowego LC-14 CCSFS (Cape Canaveral Space Force Station) na przylądku Canaveral wystartowała rakieta Atlas-2 AS z sondą kosmiczną SOHO (Solar and Heliospheric Observatory).
Sonda jest wspólnym projektem ESA i NASA, i ma na celu prowadzenie badań związanych ze zjawiskami zachodzącymi na powierzchni Słońca oraz nad wiatrem słonecznym i jego wpływem na naszą planetę.

NSSDCA/COSPAR ID: 1995-065A – SOHO
SOHO NASCOM NASA

Soyuz TM-17 – incydent

14 stycznia 1994

o godz. 08:18:20 UTC na Ziemię powróciła kapsuła Soyuz TM (nr 66) z trzyosobową załogą misji Soyuz TM-17.

Przed powrotem doszło do niebezpiecznego incydentu na orbicie. Po odłączeniu od portu stacji kosmicznej Mir, na polecenie kontroli naziemnej dokonano oblotu wokół stacji jednak poprzez złe ustawienia przełącznika ręcznego sterowania pojazd zbliżył się ponownie do stacji po czym doszło do dwukrotnego zderzenia.

22704 – NSSDCA/COSPAR ID: 1993-043A – Soyuz-TM 17

STS-61 Endeavour

2 grudnia 1993

o godz. 09:27:00 UTC ze stanowiska startowego LC-39B w KSC (Kennedy Space Center) na Florydzie wystartowała misja STS-61 wahadłowca Endeavour.
Była to 59 misja STS programu lotów wahadłowców i 5 promu kosmicznego Endeavour, a jej celem była naprawa Kosmicznego Teleskopu Hubble’a (HST – Hubble Space Telescope).

NSSDCA/COSPAR ID: 1993-075A – STS 61

STS-54 Endeavour – powrót

19 stycznia 1993

o godz. 13:37:47 UTC na lądowisku wahadłowców SLF-33 KSC (Shuttle Landing Facility Runaway 33 Kennedy Space Center) na Florydzie (USA) wylądował prom kosmiczny Endeavour misja STS-54.

Misja trwała 5 dni 23 godz, 38 min, 17 sek, a w tym czasie wahadłowiec wykonał 96 orbit i pokonał dystans 4 025 415 km

22313 – NSSDCA/COSPAR ID: 1993-003A – STS 54

STS-54 Endeavour

13 stycznia 1993

o godz. 13:59:30 UTC ze stanowiska LC-39B KSC (Launch Complex 39B, Kennedy Space Center) na Florydzie (USA) wystartowała misja STS-54 wahadłowca Endeavour.

Była to 53 misja STS programu lotów wahadłowców i 3 promu kosmicznego Endeavour, a jej głównym celem było umieszczenie na orbicie 6 satelity z serii satelitów śledzących i przekazujących dane TDRS (Tracking and Data Relay Satellite), oznaczonego jako TDRS-F. Satelita służy do utrzymywania łączności pomiędzy naziemnym centrum satelitarnym, a satelitami znajdującymi się na niskiej orbicie (LEO) np. Międzynarodową Stacją Kosmiczną, Kosmicznym Teleskopem Hubble’a. Dodatkowo w ładowni wahadłowca znajdował się eksperyment DXS (Diffuse X-ray Spectrometer – spektrometr rozproszonego promieniowania rentgenowskiego), którego głównym celem było uzyskanie pomiarów rozproszonego miękkiego promieniowania rentgenowskiego tła w Drodze Mlecznej.

STS-54 Crew
Załoga STS-54 (od lewej do prawej): Mario Runco Jr.- specjalista misji; John H. Casper – dowódca; Donald R. McMonagle – pilot; oraz specjaliści misji: Susan J. Helms i Gregory J. Harbaugh.
Autorstwa NASA – http://nix.larc.nasa.gov/info?id=MSFC-9266800, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=503713

22313 – NSSDCA/COSPAR ID: 1993-003A – STS 54
22314 – NSSDCA/COSPAR ID: 1993-003B – TDRS-F
Diffuse X-Ray Spectrometer – NSSDCA ID: DXS – DXS

Molniya-1T 85 (Molniya-1T 92L)

13 stycznia 1993

o godz. 01:49:00 UTC ze stanowiska startowego 43/4 kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Molniya-M Blok-ML (nr 78012-643) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę telekomunikacyjnego Molniya 1-85.

Satelita należał do pierwszej generacji (COMSAT) orbitujących satelitów w celu przetestowania i udoskonalenia systemu komunikacji radiowej i telewizyjnej. Podstawową funkcją satelity było przekazywanie programów telewizyjnych i długodystansowych dwukierunkowych wielokanałowych łączy telefonicznych i telegraficznych z Moskwy do różnych standardowych naziemnych stacji odbiorczych w systemie „Orbita”.
Jednak nie był to satelita geostacjonarny, jego orbita była eliptyczna z dwoma wysokimi apogeum dziennie nad półkulą północną – jednym nad Rosją i jednym nad Ameryką Północną oraz stosunkowo niskimi perygeum nad półkulą południową. Zastosowanie trzech takich satelitów zapewniało całodobową komunikację na całym globie (zastosowanie militarne).

22309 – NSSDCA/COSPAR ID: 1993-002A – Molniya 1-85

Kosmos 2230 (Cosmos 2230) Tsikada nr 19

12 stycznia 1993

o godz. 11:10:17 UTC z kompleksu startowego Plesieck 133/3 (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Kosmos 3M wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nawigacji wojskowej Kosmos 2230.

Satelita należał do radzieckiego systemu nawigacji satelitarnej Tsikada operującego na niskiej orbicie okołoziemskiej (LEO), a służył do lokalizowania statków na oceanie.

22307 – NSSDCA/COSPAR ID: 1993-001A – Cosmos 2230

STS-42 Discovery

22 stycznia 1992

o godz. 14:52:33 UTC ze stanowiska startowego LC-39A w KSC (Launch Complex 39A, Kennedy Space Center) na Florydzie (USA) wystartowała misja STS-42 wahadłowca Discovery.

Była to 45 misja STS programu lotów wahadłowców i 14 promu kosmicznego Discovery, a jej celem był lot naukowy w czasie którego przeprowadzono eksperymenty w laboratorium Spacelab IML-1 (International Microgravity Laboratory) .

STS-42 Crew
STS-42 Crew
Załoga STS-42 (od lewej do prawej): Stephen S. Oswald – pilot, Roberta L. Bondar (CSA) – specjalistka ładunku 1, Norman E. Thagard – specjalista misji 1, Ronald J. Grabe – dowódca, David C. Hilmers – specjalista misji 2, Ulf D. Merbold (ESA) – specjalista ładunku 2, William F. Readdy – specjalista misji 3.

21846 – NSSDCA/COSPAR ID: 1992-002A – STS 42/IML 1