Kategoria: Misje kosmiczne

W tej części serwisu zostały opisane misje kosmiczne na przestrzeni lat zarówno bezzałogowe (satelity, łaziki) jak i z udziałem ludzi oraz zwierząt.

Apollo 17

11 grudnia 1972

o godz. 19:54:58 UTC na powierzchni Księżyca w rejonie Taurus-Littrow wylądował lądownik LM: Challenger misji Apollo 17.
Do zadań załogi należało ustawienie instrumentów ALSEP (Apollo Lunar Surface Experiments Package – Zestaw Programu Apollo do Badań Naukowych), pobranie próbek gruntu w miejscu lądowania i przeprowadzenie badań naukowych, fotografowanie powierzchni Księżyca z orbity okołoksiężycowej z modułu CSM.

NSSDCA/COSPAR ID: 1972-096A – Apollo 17 Command and Service Module (CSM)
NSSDCA/COSPAR ID: 1972-096B – Apollo 17 SIVB
NSSDCA/COSPAR ID: 1972-096C – Apollo 17 Lunar Module /ALSEP

Apollo 17

7 grudnia 1972

o godz. 05:33:00 UTC ze stanowiska startowego LC-39A w KSC (Kennedy Space Center) na Florydzie wystartowała rakieta nośna Saturn V (SA-512) ze statkiem kosmicznym CMS-114: „America” i lądownikiem LM-12: „Challenger” w misji Apollo 17
Była to 6 załogowa misja na Księżyc i zarazem ostatnia w ramach Programu Apollo.

NSSDCA/COSPAR ID: 1972-096A – Apollo 17 Command and Service Module (CSM)
NSSDCA/COSPAR ID: 1972-096B – Apollo 17 SIVB
NSSDCA/COSPAR ID: 1972-096C – Apollo 17 Lunar Module /ALSEP

KH-9 nr 2 / Hexagon nr 2, Mission 1202, OPS 1737 i Mabeli / P-11 4424, Mission 7339, OPS 7719

20 stycznia 1972

o godz. 18:36:00 UTC ze stanowiska SLC-4E VAFB (Vandenberg Air Force Base) w Kalifornii (USA) za pomocą rakiety nośnej Titan 3D (nr 3D-2) wyniesiono na orbitę amerykańskiego satelitę nadzoru fotograficznego KH 9-02 (OPS 1737) i Mabeli / P-11.

Był to drugi satelita generacji KeyHole-9 Hexagon, a jego celem było wykonywanie zdjęć wysokiej rozdzielczości, która wynosiła 0,61 m.
Satelita Mabeli ( Main Beam Tivoli ) był częścią serii tzw. Programu 11 lub P-11 „Subsatellite Ferrets”, satelitów niskoorbitalnych ELINT/SIGINT, których zadaniem było namierzanie i charakteryzowanie różnych nadajników radarowych w Związku Radzieckim i państwach Układu Warszawskiego.

05769 – NSSDCA/COSPAR ID: 1972-002A – KH 9-02

Kosmos 471 (Cosmos 471) Zenit-4M nr 30, Rotor nr 30

12 stycznia 1972

o godz. 10:04:00 UTC ze stanowiska 31/6 kosmodromu Bajkonur (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Woschod wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 471.

Satelita należał do trzeciej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 4M, które posiadały nową kamerę wysokiej rozdzielczości, panele słoneczne i silnik z możliwością ponownego uruchomienia, dzięki czemu orbita satelity mogła być zmieniana w trakcie jego misji, po 13 dniach kapsuła z kamerami wracała na ziemię.

05764 – NSSDCA/COSPAR ID: 1972-001A – Cosmos 471

Mars 3

2 grudnia 1971

o godz.13:49:00 UTC na powierzchni Marsa osiadł lądownik Mars 3 z łazikiem PrOP-M (pol. instrument oceny drożności – Mars).
Był to pierwszy pojazd, który bezpiecznie osiadł na powierzchni planety, jednak po 14 sekundach utracono połączenie z lądownikiem co uniemożliwiło uruchomienie łazika.
Na orbicie Marsa pozostał orbiter Mars 3, który prowadził obserwacje planety wraz z Mars 2 (jego lądownik został zniszczony kilka dni wcześniej podczas lądowania – 27 listopada 1971).

Meteor 1-7 (19L)

20 stycznia 1971

o godz. 11:31:00 UTC ze stanowiska startowego 41/1 kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Wostok-2M (nr Kh15000-005) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę meteorologicznego Meteor 1-7.

Satelita był siódmym w pełni operacyjnym rosyjskim satelitą meteorologicznym i szesnastym satelitą meteorologicznym wystrzelonym z Plesiecka.
Został wyposażony w dwie kamery do fotografii dziennej, skanujący radiometr IR o wysokiej rozdzielczości do fotografii dziennej i nocnej oraz instrument aktynometryczny do pomiaru pola promieniowania Ziemi w obszarach widzialnych i podczerwonych.
Data rozpadu: 2005-06-14

04849 – NSSDCA/COSPAR ID: 1971-003A – Meteor 1-7

Kosmos 391 – DS-P1-I nr 10 (Cosmos 391)

14 stycznia 1971

o godz. 12:00:00 ze stanowiska startowego 133/1 kosmodromu Plesieck (ZSRR) wystartowała rakieta nośna Kosmos-2 (nr 72) z radzieckim satelitą wojskowym Kosmos 391 – DS-P1-I nr 10.

Był to satelita typu DS (Dnepropetrovsk Sputnik) służący do badań technologicznych i naukowych, oraz testów sprawdzających komponenty, a także radarowego śledzenia celów dla broni przeciwsatelitarnej i pocisków antybalistycznych.

04847 – NSSDCA/COSPAR ID: 1971-002A – Cosmos 391

Kosmos 390 (Cosmos 390) Zenit-4M nr 10

12 stycznia 1971

o godz. 09:36:00 UTC ze stanowiska startowego 31/6 kosmodromu Bajkonur (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Woschod (Voskhod 11A57 nr 7705712-216) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 390.
Satelita należał do trzeciej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 4M, które posiadały nową kamerę wysokiej rozdzielczości, panele słoneczne i silnik z możliwością ponownego uruchomienia, dzięki czemu orbita satelity mogła być zmieniana w trakcie jego misji, po 13 dniach kapsuła z kamerami wracała na ziemię.

04845 – NSSDCA/COSPAR ID: 1971-001A – Cosmos 390

Uhuru (SAS-A, SAS-1)

12 grudnia 1970

o godz. 10:54:00 UTC z włoskiej pływającej platformy startowej San Marco znajdującej się u wybrzeży Kenii wystartowała rakieta Scout B z satelitą Uhuru (inne nazwy: Explorer 42, SAS-A, SAS-1 – Small Astronomical Satellite).
Był to pierwszy satelita z serii małych statków kosmicznych, których celem było badanie sfery niebieskiej i poszukiwanie źródeł promieniujących w zakresie rentgenowskim, gamma, UV i innych zakresach widmowych. Podstawową misją Uhuru było opracowanie katalogu źródeł promieniowania rentgenowskiego poprzez skanowanie przestrzeni kosmicznej.
Statek zapisywał informacje na magnetofonie i co 1 orbitę przez 4 minuty przesyłał dane z prędkością 1000 bps w modulacji PCM/PM.

NSSDCA/COSPAR ID: 1970-107A – Uhuru

Kosmos 356 (Cosmos 356) / DS-U2-MG nr 2

10 sierpnia 1970

o godz. 20:00:00 UTC ze stanowiska startowego 133/1 kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Kosmos-2I (nr 65) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę wojskowego Kosmos 356 / DS-U2-MG nr 2.

Był to satelita typu DS (Dnepropetrovsk Sputnik) służący do badań technologicznych i naukowych, oraz testów sprawdzających komponenty, a także radarowego śledzenia celów dla broni przeciwsatelitarnej i pocisków antybalistycznych. Ta misja badała bieguny magnetyczne Ziemi.
Rozpadł się i wszedł ponownie w atmosferę 2 października 1970 r.

04487 – NSSDCA/COSPAR ID: 1970-059A – Cosmos 356