Kategoria: Misje kosmiczne

W tej części serwisu zostały opisane misje kosmiczne na przestrzeni lat zarówno bezzałogowe (satelity, łaziki) jak i z udziałem ludzi oraz zwierząt.

TIROS M (ITOS 1), Australis (Australis-OSCAR 5, AO 5, A-O-A)

23 stycznia 1970

o godz. 11:31:00 UTC z kompleksu startowego SLC-2W VAFB (Space Launch Complex 2 West, Vandenberg Air Force Base) w Kalifornii (USA) za pomocą rakiety nośnej Thor-Delta N (nr 542/D-76) wyniesiono na orbitę dwa satelity ITOS 1 i OSCAR 5.

ITOS 1 (TIROS-M) był prototypowym statkiem kosmicznym drugiej generacji meteorologicznych statków kosmicznych synchronizowanych ze Słońcem. Głównym celem ITOS 1 było zapewnienie udoskonalonych operacyjnych obserwacji w podczerwieni i wizualnych zachmurzenia Ziemi do wykorzystania w analizie i prognozowaniu pogody.
OSCAR 5 (Orbiting Satellite Carrying Amateur Radio) był prostym satelitą komunikacyjnym z zainstalowanym nadajnikiem na pasmo 10m (29,450 MHz) pracującym tylko w weekendy (od piątku rano do poniedziałku rano). Siedmiokanałowa telemetria raportowała, poprzez modulację sygnałów; stan baterii, temperatury statku kosmicznego i reakcje czujników horyzontu w pasmach 2 metrów (144,050 MHz przy 50 mW), jak i 10 metrów (29,450 MHz przy 250 mW)

04320 – NSSDCA/COSPAR ID: 1970-008A – ITOS 1
04321 – NSSDCA/COSPAR ID: 1970-008B – OSCAR 5

Kosmos 321 (Cosmos 321) / DS-U2-MG nr 1

20 stycznia 1970

o godz. 20:20:00 UTC ze stanowiska startowego 133/1 kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Kosmos-2I (nr 54) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę wojskowego Kosmos 321 / DS-U2-MG nr 1.

Był to satelita typu DS (Dnepropetrovsk Sputnik) służący do badań technologicznych i naukowych, oraz testów sprawdzających komponenty, a także radarowego śledzenia celów dla broni przeciwsatelitarnej i pocisków antybalistycznych. Ta misja badała bieguny magnetyczne Ziemi.
Rozpadł się z orbity i wszedł ponownie w atmosferę 23 marca 1970 r.

04308 – NSSDCA/COSPAR ID: 1970-006A – Cosmos 321

KH-8 nr 25 Gambit-3 nr 25, Mission 4325, OPS 6531

14 stycznia 1970

o godz. 18:43:00 UTC ze stanowiska startowego SLC-4W VAFB (Space Launch Complex 4 West Vandenberg Air Force Base) w Kalifornii (USA) za pomocą rakiety nośnej Tytan-3(23)B Agena-D (nr 3B-25) wyniesiono na orbitę amerykańskiego satelitę nadzoru fotograficznego KH 8-25 (OPS-6531).

Celem misji było obserwacje na niskiej wysokości za pomocą aparatu o ogniskowej 4,46 m co dawało rozdzielczość obrazu 28 metrów / milimetr kliszy, która miała szerokość 223,8 mm co pozwalało sfotografować obszar ponad 6km. Następnie satelita wyrzucił pojemniki z filmem fotograficznym, które zostały odzyskane podczas opadania w atmosferze na spadochronie.

04296 – NSSDCA/COSPAR ID: 1970-002A – KH 8-25

Kosmos 264 (Cosmos 264) / Zenit-4M nr 2, Rotor nr 2

23 stycznia 1969

o godz. 09:21:00 UTC ze stanowiska startowego 1/5 kosmodromu Bajkonur (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Woschod (nr N15001-011) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 264 (Zenit-4M nr 2).

Satelita należał do trzeciej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 4M, które posiadały nową kamerę wysokiej rozdzielczości, panele słoneczne i silnik z możliwością ponownego uruchomienia, dzięki czemu orbita satelity mogła być zmieniana w trakcie jego misji, po 13 dniach kapsuła z kamerami wracała na ziemię.
Deorbitacja: 5 lutego 1969

03667 – NSSDCA/COSPAR ID: 1969-008A – Cosmos 264

Soyuz 4

14 stycznia 1969

o godz. 07:30:00 UTC ze stanowiska 31/6 na kosmodromie Bajkonur (ZSRR) wystartowała rakieta nośna Soyuz (nr Ya15000-012) z radzieckim pojazdem kosmicznym w misji Soyuz 4.

Głównym celem misji było dokowanie na orbicie do Sojuza 5 i przejście z niego dwóch członków załogi, a następnie powrót na Ziemię w trzyosobowym składzie. Misja zakończyła się sukcesem.

03654 – NSSDCA/COSPAR ID: 1969-004A – Soyuz 4

Kosmos 263 (Cosmos 263) Zenit-2 nr 70

12 stycznia 1969

o godz. 12:10:00 UTC ze stanowiska startowego 41/1 Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Woschod (Voskhod 11A57) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 263 (Zenit-2 nr 70).

Satelita należał do pierwszej generacji wojskowych satelitów fotorozpoznawczych Zenit w wersji 2 (nie było wersji Zenit-1), który wykonywał zdjęcia w niskiej rozdzielczości, a po 8 dniach kapsuła z filmem powracała na ziemię.

03651 – NSSDCA/COSPAR ID: 1969-003A – Cosmos 263

Wenera 6 (Venera 6)

10 stycznia 1969

o godz. 05:51:52 UTC z kosmodromu Bajkonur (ZSRR) wystartowała rakieta nośna Mołnia 8K78M z radziecką sondą kosmiczną Wenera 6.

Była to trzecia udana radziecka misja kosmiczna wystrzelona w kierunku Wenus, której celem było wykonanie bezpośrednich pomiarów w atmosferze planety.

03648 – NSSDCA/COSPAR ID: 1969-002A – Venera 6

Wenera 5 (Venera 5)

5 stycznia 1969

o godz. 06:28:08 UTC ze stanowiska 1/5 na kosmodromie Bajkonur (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Mołnia 8K78M wyniesiono radziecką sondę kosmiczną Wenera 5.

Była to druga udana misja w kierunku Wenus, której celem było zbadanie atmosfery planety.

03642 – NSSDCA/COSPAR ID: 1969-001A – Venera 5

Kosmos 200 (Cosmos 200) / Tselina-O nr 2

20 stycznia 1968

o godz. 22:04:00 UTC ze stanowiska startowego 132/1 kosmodromu Plesieck (ZSRR) ) za pomocą rakiety nośnej Kosmos-3M 11K65M (nr 6) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru radiowego Kosmos 200 / Tselina-O nr 2.

Satelita należał do wojskowego systemu nadzoru radiowego ELINT (Electronic signals intelligence) o nazwie Tselina-O, a jego głównym celem było określanie dokładnej lokalizacji obiektów emitujących fale radiowe, a także ich typu, trybu działania i stopnia aktywności.
Data rozpadu: 1973-02-24

03100 – NSSDCA/COSPAR ID: 1968-006A – Cosmos 200

Surveyor 7

10 stycznia 1968

o godz. 01:05:36 UTC na powierzchni Księżyca wylądował amerykański bezzałogowy lądownik Surveyor 7.

Była to ostatnia planowana misja automatycznego pojazdu, której celem było sfotografowanie miejsca lądowania, a przede wszystkim lądowanie w trudnym wyżynnym terenie. Lądownik przesłał 21 091 zdjęć na Ziemię w ciągu dwóch dni księżycowych (dzień księżycowy trwa około 29,5 dnia ziemskiego), zanim utracono łączność.

03091 – NSSDCA/COSPAR ID: 1968-001A – Surveyor 7