Kategoria: Misje kosmiczne

W tej części serwisu zostały opisane misje kosmiczne na przestrzeni lat zarówno bezzałogowe (satelity, łaziki) jak i z udziałem ludzi oraz zwierząt.

Surveyor 7

7 stycznia 1968

o godz. 06:30:00 UTC ze stanowiska startowego LC-36A CCSFS (Launch Complex 36A, Cape Canaveral Space Force Station) na Florydzie za pomocą rakiety nośnej Atlas SLV-3C Centaur-D została wystrzelona amerykańska bezzałogowa sonda kosmiczna Surveyor 7 (Geodeta 7).

Była to ostatnia misja automatycznego pojazdu w ramach programu Surveyor wysłana na Księżyc w celu sfotografowania miejsca lądowania (wylądował w pobliżu krateru Tycho) potwierdzająca też możliwość lądowania w nierównym terenie górzystym.

03091 – NSSDCA/COSPAR ID: 1968-001A – Surveyor 7

Kosmos 138 (Cosmos 138) / Zenit-2 nr 45

19 stycznia 1967

o godz. 12:43:00 UTC ze stanowiska startowego 41/1 kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Wostok-2 (nr N15001-05) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 138/Zenit-2 nr 45.

Satelita należał do pierwszej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 2 (nie było wersji Zenit-1), który wykonywał zdjęcia w niskiej rozdzielczości, a po 8 dniach kapsuła z filmem powracała na ziemię.

02646 – NSSDCA/COSPAR ID: 1967-004A – Cosmos 138

KH-4A nr 38, Corona 114, Mission 1038, OPS 1664

14 stycznia 1967

o godz. 21:21:00 UTC ze stanowiska startowego SLC-2W VAFB (Vandenberg Air Force Base) w Kalifornii (USA) za pomocą rakiety nośnej Thor-SLV2A Agena-D (nr 495) wyniesiono na orbitę amerykańskiego satelitę rozpoznania fotograficznego KH-4A (OPS 1664).

Satelita typu KH-4A (KeyHole-4A) wystartował w ramach programu Corona i służył do obserwacji fotograficznej, był jednym z niewielu satelitów tego typu, który dostarczył zdjęcia zadowalającej jakości.

02642 – NSSDCA/COSPAR ID: 1967-002A – 1967-002A

Kosmos 135 (ros. Космос 135 ang. Cosmos 135)

12 grudnia 1966

o godz. 20:37:59 UTC z ośrodka 86/1 w Kapustin Yar (ZSRR) wystartowała rakieta Kosmos-2I 63SM z radzieckim satelitą Kosmos 135 (DS-U2-MP nr 1) w ramach programu Dniepropietrowsk Sputnik (DS)
Satelita wykorzystywany był w badaniach technologicznych i naukowych oficjalnie służył do badania mikrometeoroidów i cząstek pyłu w kosmosie., oraz jako radarowe śledzenie celów dla broni przeciwsatelitarnej i pocisków przeciwbalistycznych.
Satelita wszedł ponownie w atmosferę 12 kwietnia 1967.

NSSDCA/COSPAR ID: 1966-112A – Cosmos 135

KH-7 nr 24 / Gambit-1 nr 24, Mission 4024, OPS 7253 i OPS 3179

19 stycznia 1966

o godz. 20:10:00 UTC ze stanowiska startowego PALC-2-4 w VAFB (Vandenberg Air Force Base) w Kalifornii (USA), za pomocą rakiety nośnej Atlas SLV-3 Agena D wyniesiono na orbitę amerykańskiego satelitę rozpoznania fotograficznego KH-7 nr 24.

Był to 24 satelita generacji KeyHole-7 GAMBIT w ramach programu Corona, a jego celem było wykonywanie zdjęć wysokiej rozdzielczości.
Drugi ładunek to nieujawnione ładunki zamontowane na tylnych stelażach stopni Agena-D. Nie są znane dalsze szczegóły dotyczące tych ładunków.

01939 – NSSDCA/COSPAR ID: 1966-002A – KH 7-24
01940 – NSSDCA/COSPAR ID: 1966-002B – KH 7-24 Capsule

Kosmos 104 (Cosmos 104) Zenit-2 nr 33

7 stycznia 1966

o godz. 08:24:00 UTC ze stanowiska startowego 31/6 kosmodromu Bajkonur (ZSRR) wystartowała rakieta nośna Wostok 2 z radzieckim satelitą do monitoringu fotograficznego Kosmos 104.

Satelita należał do pierwszej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 2 (nie było wersji Zenit-1), który wykonywał zdjęcia w niskiej rozdzielczości za pomocą aparatu o ogniskowej 1000 mm oraz 200 mm, po czym kapsuła wróciła na Ziemię po 8 dniach. Misja nie powiodła się z powodu nieprawidłowego działania drugiego i trzeciego stopnia pojazd został umieszczony na niewłaściwej orbicie.

01903 – NSSDCA/COSPAR ID: 1966-001A – Cosmos 104

Luna 8

6 grudnia 1965

o godz. 21:51:30 UTC na powierzchni Księżyca rozbiła się radziecka sonda kosmiczna Łuna 8 (Luna 8).
Przyczyną niepowodzenia misji było uszkodzenie poduszki powietrznej co spowodowało niekontrolowany obrót lądownika i brak możliwości odpalenia silników hamujących.

NSSDCA/COSPAR ID: 1965-099A – Luna 8

Gemini 7

4 grudnia 1965

o godz. 19:30:03 z Cape Canaveral wystrzelono za pomocą rakiety nośnej Titan II pojazd kosmiczny Gemini 7 z dwuosobową załogą.
Celem misji było potwierdzenie możliwości przebywania człowieka przez wiele dni w przestrzeni kosmicznej. Misja trwała 13 dni, 18 godzin, 35 minut i 1 sekundę.

NSSDCA/COSPAR ID: 1965-100A – Gemini 7

KH-7 nr 15 / Gambit-1 nr 15, Mission 4015, OPS 4703

23 stycznia 1965

o godz. 20:09:00 UTC ze stanowiska startowego PALC-2-3 VAFB (Vandenberg Air Force Base) w Kalifornii (USA) za pomocą rakiety nośnej Atlas-SLV3 Agena-D (nr 5) wyniesiono na orbitę amerykańskiego satelitę nadzoru fotograficznego KH7-15 (OPS-4703).

Był to piętnasty satelita generacji KeyHole-7 Gambit, a jego celem było wykonywanie zdjęć wysokiej rozdzielczości, która wynosiła 0,61 m, a następnie po 6 dniach zwracając niewywołany film na Ziemię, który był odbierany w powietrzu przez specjalnie do tego celu przygotowany samolot C-130 Hercules.
Deorbitacja: 29 stycznia 1965.

00980 – NSSDCA/COSPAR ID: 1965-005A – KH 7-15

TIROS 9 (A 54)

22 stycznia 1965

o godz. 07:55:00 UTC ze stanowiska startowego LC-17A CC (Launch Complex 17A, Cape Canaveral) na Florydzie (USA) za pomocą rakiety nośnej Delta-C (nr 374/D-28) wyniesiono na orbitę amerykańskiego satelitę meteorologicznego TIROS 9 (A 54).

Satelita należał do drugiej generacji amerykańskich satelitów meteorologicznych zaopatrzony w system AVCS (Advanced Vidicon Camera System), składający się z dwóch kamer TV o 500 liniach skanowania.
Na wysokości 1450 km system obrazowania obejmował obszar o powierzchni 1200 km × 1200 km z rozdzielczością 3 km.
TIROS 9 był pierwszym satelitą z serii TIROS, który został umieszczony na orbicie okołobiegunowej, dzięki czemu zasięg telewizyjny rozszerzył się na całą część globu objętą światłem dziennym.
System telewizyjny działał normalnie do 1 kwietnia 1965 r., kiedy to jedna z szerokokątnych kamer telewizyjnych uległa awarii. Druga kamera działała normalnie do 26 lipca 1965 r., a sporadycznie do 15 lutego 1967 r.

00978 – NSSDCA/COSPAR ID: 1965-004A – TIROS 9