10 grudnia 2006
Pierwszy Szwed w Kosmosie, astronauta Christer Fuglesang został członkiem załogi wahadłowca Discovery w misji STS-116, a także pierwszym w przestrzeni kosmicznej, który uczestniczył w aktywności poza pojazdem EVA
Kategoria: Misje kosmiczne
W tej części serwisu zostały opisane misje kosmiczne na przestrzeni lat zarówno bezzałogowe (satelity, łaziki) jak i z udziałem ludzi oraz zwierząt.
STS-116 Discovery
10 grudnia 2006
o godz. 01:47:35 UTC ze stanowiska startowego LC-39B w KSC (Kennedy Space Center) na Florydzie wystartowała misja STS-116 wahadłowca Discovery.
Była to 117 misja STS programu lotów wahadłowców i 33 promu kosmicznego Discovery, a jej celem było dostarczenie zaopatrzenia, wymiana jednego członka załogi oraz prace konserwacyjne w tym montaż kratownicy P5 na ISS.
Załoga STS-116 (w pierwszym rzędzie od lewej): William A. Oefelein – pilot; Joan E. Higginbotham – specjalistka ds. misji; i Mark L. Polansky – dowódca, (z tyłu od lewej) Robert L. Curbeam, Nicholas JM Patrick, Sunita L. Williams i Christer Fuglesang z Europejskiej Agencji Kosmicznej, wszyscy specjaliści ds. misji.
Autorstwa NASA – http://spaceflight.nasa.gov/gallery/images/shuttle/sts-116/html/sts116-s-002.html, Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1211999
New Horizons Pluto Kuiper Belt Flyby
19 stycznia 2006
o godz. 19:00:00 UTC ze stanowiska startowego SLC-41 CCSFS (Space Launch Complex 41, t Cape Canaveral Space Force Station) na Florydzie (USA) za pomocą rakiety nośnej Atlas-5(551) (nr AV-010) z dodatkowym stopniem Star-48B wyniesiono amerykańską międzyplanetarną sondę kosmiczną New Horizons.
Głównym celem misji było zbadanie Plutona oraz jego księżyca Charona, a także co najmniej jednego innego obiektu Pasa Kuipera.
28928 – NSSDCA/COSPAR ID: 2006-001A – New Horizons Pluto Kuiper Belt Flyby
Stardust – SRC
15 stycznia 2006
o godz. 10:12 UTC na poligonie Utah Test and Training Range wylądowała kapsuła SRC (Sample Return Capsule) z sondy kosmicznej Stardust.
Kapsuła dostarczyła na Ziemię próbki pyłu międzygwiazdowego i kometarny z komety Tempel 1.
Kapsuła SRC weszła w atmosferę z prędkością 12,9 km/s, najszybszą prędkością powrotu do atmosfery Ziemi, jaką kiedykolwiek osiągnął obiekt wytworzony przez człowieka, a następnie wyhamowała z prędkości Mach 36 do prędkości poddźwiękowej w ciągu 110 sekund.
25618 – NSSDCA/COSPAR ID: 1999-003A – Stardust/NExT
Foto By NASA – Capsule 1 http://www.nasa.gov/mission_pages/stardust/multimedia/capsule-1.html, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=16010130
Deep Impact/EPOXI
12 stycznia 2005
o godz. 18:47:08 UTC z kompleksu startowego LC-17B CCAFS (Launch Complex 17B Cape Canaveral Air Force Station) za pomocą rakiety nośnej Delta II 7925 wystartowała amerykańska sonda kosmiczna Deep Impact (Głębokie uderzenie).
Celem misji było badanie składu wnętrza komety Tempel 1 (9P/Tempel), poprzez wypuszczenie impaktora w stronę komety, a następnie po zderzeniu zbadanie materiału wyrzuconego w przestrzeń.
Misja Deep Impact była pierwszą misją, która wyrzuciła materię z powierzchni komety (inne misje polegały tylko na obserwacji komet). Następnie po przelocie w pobliżu Ziemi 31 grudnia 2007 r. misja została przemianowana na EPOXI i otrzymała nowe zadanie; obserwację tranzytujących planet pozasłonecznych i komety Hartley 2 (103P/Hartley).
Spirit (MER-A)
4 stycznia 2004
o godz. 04:35:00 UTC na powierzchni Marsa wylądował amerykański łazik Spirit (MER-A – Mars Exploration Rover-A).
Celem misji było przeprowadzenie badań geologicznych Marsa, równocześnie z drugim pojazdem Opportunity, który dotarł na powierzchnię w dniu 25 stycznia 2004. Misja początkowo zaplanowana była na 90 dni, jednak żywotność pojazdu pozwoliła na jej przedłużenie i ostatecznie zakończyła się 22 marca 2010 roku po 6 latach i 2 miesiącach.
27827 – NSSDCA/COSPAR ID: 2003-027A – Spirit
Mars Exploration Rovers: Spirit and Opportunity
Stardust/NExT
2 stycznia 2004
amerykańska, bezzałogowa sonda kosmiczna Stardust przeleciała w pobliżu komety 81P/Wild (Wild 2) zbierając próbki pyłu z warkocza komety w celu dostarczenia ich na Ziemię.
STS-107 Columbia
16 stycznia 2003
o godz. 15:39:00 UTC ze stanowiska startowego LC-39A w KSC (Kennedy Space Center) na Florydzie wystartowała misja STS-107 wahadłowca Columbia.
Była to 113 misja STS programu lotów wahadłowców i 28 promu kosmicznego Columbia, a zarazem ostatni lot tego wahadłowca. Jednocześnie była to 88 misja po katastrofie Challengera, jak i również 17. misja wahadłowca w roku 2000.
STS-107 przenosił podwójny moduł badawczy SPACEHAB ( RDM ) podczas swojego inauguracyjnego lotu, eksperyment Freestar (zamontowany na stelażu programu Hitchhiker ) oraz paletę Extended Duration Orbiter.
Misja zakończyła się 1 lutego 2003 r. katastrofą wahadłowca Columbia , w której zginęło wszystkich siedmiu członków załogi, a wahadłowiec został zniszczony.
Załoga misji STS-107 (od lewej do prawej): specjalista ds. misji David Brown, dowódca Rick Husband, specjalista ds. misji Laurel Clark, specjalista ds. misji Kalpana Chawla, specjalista ds. misji Michael Anderson, pilot William McCool i izraelski specjalista ds. ładunku Ilan Ramon
ICESat, CHIPS
13 stycznia 2003
o godz. 00:45:00 UTC ze stanowiska SLC-2W VAFB (Space Launch Complex 2 West, Vandenberg Air Force Base) w Kalifornii (USA) za pomocą rakiety nośnej Delta II 7320-10 (Delta nr 294) wyniesiono na orbitę dwa amerykańskie satelity naukowe ICESat i CHIPS.
CHIPS (Cosmic Hot Interstellar Plasma Spectrometer) służył do pomiaru widma elektromagnetyczne od 90 do 250 angstremów (od 9 do 26 nm) w skrajnym ultrafiolecie (EUV).
ICESat (Ice, Cloud, and land Elevation Satellite) służył do pomiaru bilansu masy pokrywy lodowej , wysokości chmur i aerozoli , a także topografii terenu i charakterystyki roślinności .
27642 – NSSDCA/COSPAR ID: 2003-002A – ICESat
27643 – NSSDCA/COSPAR ID: 2003-002B – CHIPS
Coriolis
6 stycznia 2003
o godz. 14:19:00 UTC ze stanowiska startowego SLC-4W w Vandenberg SFB (Space Launch Complex 4 West, Vandenberg Space Force Base) za pomocą rakiety nośnej Titan II 23G wyniesiono amerykańskiego satelitę Coriolis.
Głównym celem misji była obserwacja, pomiar prędkości i kierunku wiatru przy powierzchni oceanu z kosmosu za pomocą instrumentów WINDSAT, a także wykrywania zakłóceń w wietrze słonecznym za pomocą instrumentu SMEI (Solar Mass Ejection Imager – Solarny skaner wyrzutów masy).