internetowa Historia eksploracji Kosmosu
opracowanie: Tomasz Paszek
W tej części serwisu zostały opisane misje kosmiczne na przestrzeni lat zarówno bezzałogowe (satelity, łaziki) jak i z udziałem ludzi oraz zwierząt.
6 stycznia 1981
o godz. 12:14:00 UTC z kosmodromu Plesieck (ZSRR) wystrzelono rakietę nośną Soyuz-U z radzieckim satelitą nadzoru fotograficznego Kosmos 1237.
Satelita należał do serii wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 6U (wersja uniwersalna) przelatujących na niskich jak i wysokich orbitach i wykonujących zdjęcia aparatami o ogniskowej 3000 mm oraz 200 mm po czym kapsuła wracała na Ziemię po 8-15 dniach.
14 stycznia 1980
o godz. 19:40:00 UTC ze stanowiska startowego 132/2 kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Kosmos 3M (nr 214) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nawigacji wojskowej Kosmos 1150 Parus nr 22.
Satelita należał do konstelacji satelitów Parus ( inna zanwa Tsiklon-B), a informacje nawigacyjne uzyskano z transmisji VHF z przesunięciem Dopplera (około 150 i 400 MHz) pozycji satelity i danych orbitalnych. Pobierając poprawki z kilku satelitów, można było obliczyć lokalizację użytkownika z dokładnością do 100 m.
13 stycznia 1979
o godz. 15:36:00 UTC ze stanowiska startowego 43-4 kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Soyuz-U (nr 77025-730) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 1071 (Zenit-4MKM nr 26).
Satelita należał do trzeciej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 4MKM, które posiadały nową kamerę wysokiej rozdzielczości, panele słoneczne i silnik z możliwością ponownego uruchomienia, dzięki czemu orbita satelity mogła być zmieniana w trakcie jego misji, a do tego były przystosowane do lotów na niższych orbitach (perycentrum 190km) w celu poprawy rozdzielczości obrazu, po 13 dniach kapsuła z kamerami wracała na ziemię.
9 grudnia 1978
W atmosferę Wenus weszły sondy misji Pioneer Venus 2 (Pioneer 13).
Misja składała się z pojazdu transportowego dla pozostałych sond Pioneer Venus Probe Bus, oraz 4 oddzielnych próbników: dużego Pioneer Venus Large Probe, oraz 3 małych: Pioneer Venus Small Probe Day, Venus Small Probe Night, Venus Small Probe North.
Celem misji było zbadanie atmosfery Wenus, a także przestrzeni wokół planety.
NSSDCA/COSPAR ID: 1978-078A – Pioneer Venus Probe Bus
NSSDCA/COSPAR ID: 1978-078D – Pioneer Venus Large Probe
NSSDCA/COSPAR ID: 1978-078E – Pioneer Venus Small Probe (North)
NSSDCA/COSPAR ID: 1978-078F – Pioneer Venus Small Probe (Night)
NSSDCA/COSPAR ID: 1978-078G – Pioneer Venus Small Probe (Day)
4 grudnia 1978
amerykańska bezzałogowa sonda kosmiczna Pioneer Venus 1 (Pioneer 12) weszła na orbitę Wenus i pozostała jej sztucznym satelitą do 8 października 1992.
Celem misji było wykonanie radarowej mapy powierzchni planety.
20 października 1978
o godz. 08:24:40 UTC ze stanowiska startowego 31/6 kosmodromu Baikonur (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Soyuz-U (nr E15000-075) wyniesiono na orbitę radziecki statek zaopatrzeniowy Progress 1.
Progress 1 był bezzałogowym statkiem zaopatrzeniowym, który dostarczał paliwo, materiały eksploatacyjne i sprzęt do stacji kosmicznej Salut 6. Deorbitował 8 lutego 1978 r.
10603 – NSSDCA/COSPAR ID: 1978-008A – Progress 1
Grafika: Progress 1
By NASA – http://ston.jsc.nasa.gov/collections/TRS/_techrep/RP1357.pdf, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=18080934
13 stycznia 1978
o godz. 15:21:00 UTC z kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Soyuz-U (nr 78018-106) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 984 (Zenit-2M nr 84, Gektor nr 84).
Satelita należał do drugiej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 2M, który wykonywał zdjęcia w niskiej rozdzielczości, a po 8 dniach kapsuła z filmem powracała na ziemię. Wprowadzone ulepszenia obejmowały nowy system kamer i dodanie paneli słonecznych, a na pokładzie znajdowały się także urządzenia ELINT (electronic intelligence – wywiad elektroniczny).
10 stycznia 1978
o godz. 12:26:00 UTC ze stanowiska startowego 1/5 kosmodromu Bajkonur (ZSRR) wystartowała rakieta nośna Sojuz-U z radzieckim załogowym statkiem kosmicznym Soyuz 7K-T w misji Soyuz 27.
Celem misji było dostarczenie dwuosobowej załogi na stację Salut 6, kosmonautów Olega Makarowa i Władimira Dżanibekowa.
Pojazd wrócił na Ziemię z załogą Sojuza 26 w dniu 16 marca 1978 o godzinie 11:19 UTC.
6 stycznia 1978
o godz. 15:50:00 UTC z kosmodromu Plesieck (ZSRR) wystrzelono rakietę nośną Soyuz-U z radzieckim satelitą nadzoru fotograficznego Kosmos 974.
Satelita należał do serii wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 4 MKM przelatujących na niskich orbitach i wykonujących zdjęcia aparatami o ogniskowej 3000 mm oraz 200 mm po czym kapsuła wracała na Ziemię po 8-15 dniach.
10 grudnia 1977
o godz. 01:18:40 UTC z kosmodromu Bajkonur wystartowała rakieta nośna Soyuz-U z załogowym statkiem kosmicznym Soyuz 7K-T w misji Soyuz 26 na stację kosmiczną Salut 6 (DOS-5).
Na pokładzie znajdowali się kosmonauci: Jurij Romanenka i Gieorgij Greczko.
Podczas tej misji wykonano wiele celów pierwszy raz w Kosmosie;
pierwsze połączenie na orbicie trzech pojazdów,
pierwszy raz użyto do spaceru kosmicznego skafander Orlan, który do dzisiaj wykorzystywany jest na ISS,
rekord przebywania na orbicie 96 dni.
Soyuz 26 powrócił na Ziemię 16 stycznia 1978 r. o 11:25 UTC.
