internetowa Historia eksploracji Kosmosu
opracowanie: Tomasz Paszek
2 grudnia 1993
o godz. 09:27:00 UTC ze stanowiska startowego LC-39B w KSC (Kennedy Space Center) na Florydzie wystartowała misja STS-61 wahadłowca Endeavour.
Była to 59 misja STS programu lotów wahadłowców i 5 promu kosmicznego Endeavour, a jej celem była naprawa Kosmicznego Teleskopu Hubble’a (HST – Hubble Space Telescope).
19 stycznia 1993
o godz. 13:37:47 UTC na lądowisku wahadłowców SLF-33 KSC (Shuttle Landing Facility Runaway 33 Kennedy Space Center) na Florydzie (USA) wylądował prom kosmiczny Endeavour misja STS-54.
Misja trwała 5 dni 23 godz, 38 min, 17 sek, a w tym czasie wahadłowiec wykonał 96 orbit i pokonał dystans 4 025 415 km
13 stycznia 1993
o godz. 13:59:30 UTC ze stanowiska LC-39B KSC (Launch Complex 39B, Kennedy Space Center) na Florydzie (USA) wystartowała misja STS-54 wahadłowca Endeavour.
Była to 53 misja STS programu lotów wahadłowców i 3 promu kosmicznego Endeavour, a jej głównym celem było umieszczenie na orbicie 6 satelity z serii satelitów śledzących i przekazujących dane TDRS (Tracking and Data Relay Satellite), oznaczonego jako TDRS-F. Satelita służy do utrzymywania łączności pomiędzy naziemnym centrum satelitarnym, a satelitami znajdującymi się na niskiej orbicie (LEO) np. Międzynarodową Stacją Kosmiczną, Kosmicznym Teleskopem Hubble’a. Dodatkowo w ładowni wahadłowca znajdował się eksperyment DXS (Diffuse X-ray Spectrometer – spektrometr rozproszonego promieniowania rentgenowskiego), którego głównym celem było uzyskanie pomiarów rozproszonego miękkiego promieniowania rentgenowskiego tła w Drodze Mlecznej.
22313 – NSSDCA/COSPAR ID: 1993-003A – STS 54
22314 – NSSDCA/COSPAR ID: 1993-003B – TDRS-F
Diffuse X-Ray Spectrometer – NSSDCA ID: DXS – DXS
13 stycznia 1993
o godz. 01:49:00 UTC ze stanowiska startowego 43/4 kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Molniya-M Blok-ML (nr 78012-643) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę telekomunikacyjnego Molniya 1-85.
Satelita należał do pierwszej generacji (COMSAT) orbitujących satelitów w celu przetestowania i udoskonalenia systemu komunikacji radiowej i telewizyjnej. Podstawową funkcją satelity było przekazywanie programów telewizyjnych i długodystansowych dwukierunkowych wielokanałowych łączy telefonicznych i telegraficznych z Moskwy do różnych standardowych naziemnych stacji odbiorczych w systemie „Orbita”.
Jednak nie był to satelita geostacjonarny, jego orbita była eliptyczna z dwoma wysokimi apogeum dziennie nad półkulą północną – jednym nad Rosją i jednym nad Ameryką Północną oraz stosunkowo niskimi perygeum nad półkulą południową. Zastosowanie trzech takich satelitów zapewniało całodobową komunikację na całym globie (zastosowanie militarne).
12 stycznia 1993
o godz. 11:10:17 UTC z kompleksu startowego Plesieck 133/3 (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Kosmos 3M wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nawigacji wojskowej Kosmos 2230.
Satelita należał do radzieckiego systemu nawigacji satelitarnej Tsikada operującego na niskiej orbicie okołoziemskiej (LEO), a służył do lokalizowania statków na oceanie.
