STS-107 Columbia

16 stycznia 2003

o godz. 15:39:00 UTC ze stanowiska startowego LC-39A w KSC (Kennedy Space Center) na Florydzie wystartowała misja STS-107 wahadłowca Columbia.

Była to 113 misja STS programu lotów wahadłowców i 28 promu kosmicznego Columbia, a zarazem ostatni lot tego wahadłowca. Jednocześnie była to 88 misja po katastrofie Challengera, jak i również 17. misja wahadłowca w roku 2000.
STS-107 przenosił podwójny moduł badawczy SPACEHAB ( RDM ) podczas swojego inauguracyjnego lotu, eksperyment Freestar (zamontowany na stelażu programu Hitchhiker ) oraz paletę Extended Duration Orbiter.

Misja zakończyła się 1 lutego 2003 r. katastrofą wahadłowca Columbia , w której zginęło wszystkich siedmiu członków załogi, a wahadłowiec został zniszczony.

STS-107 Crew
Załoga misji STS-107 (od lewej do prawej): specjalista ds. misji David Brown, dowódca Rick Husband, specjalista ds. misji Laurel Clark, specjalista ds. misji Kalpana Chawla, specjalista ds. misji Michael Anderson, pilot William McCool i izraelski specjalista ds. ładunku Ilan Ramon

27647 – NSSDCA/COSPAR ID: 2003-003A – STS 107

ICESat, CHIPS

13 stycznia 2003

o godz. 00:45:00 UTC ze stanowiska SLC-2W VAFB (Space Launch Complex 2 West, Vandenberg Air Force Base) w Kalifornii (USA) za pomocą rakiety nośnej Delta II 7320-10 (Delta nr 294) wyniesiono na orbitę dwa amerykańskie satelity naukowe ICESat i CHIPS.

CHIPS (Cosmic Hot Interstellar Plasma Spectrometer) służył do pomiaru widma elektromagnetyczne od 90 do 250 angstremów (od 9 do 26 nm) w skrajnym ultrafiolecie (EUV).
ICESat (Ice, Cloud, and land Elevation Satellite) służył do pomiaru bilansu masy pokrywy lodowej , wysokości chmur i aerozoli , a także topografii terenu i charakterystyki roślinności .

27642 – NSSDCA/COSPAR ID: 2003-002A – ICESat
27643 – NSSDCA/COSPAR ID: 2003-002B – CHIPS

Coriolis

6 stycznia 2003

o godz. 14:19:00 UTC ze stanowiska startowego SLC-4W w Vandenberg SFB (Space Launch Complex 4 West, Vandenberg Space Force Base) za pomocą rakiety nośnej Titan II 23G wyniesiono amerykańskiego satelitę Coriolis.

Głównym celem misji była obserwacja, pomiar prędkości i kierunku wiatru przy powierzchni oceanu z kosmosu za pomocą instrumentów WINDSAT, a także wykrywania zakłóceń w wietrze słonecznym za pomocą instrumentu SMEI (Solar Mass Ejection Imager – Solarny skaner wyrzutów masy).

27640 – NSSDCA/COSPAR ID: 2003-001A – Coriolis