internetowa Historia eksploracji Kosmosu
opracowanie: Tomasz Paszek
Baikonur 31/6 – Bajkonur Site 31 , znany również jako Site 31/6 , to kompleks startowy na kosmodromie Bajkonur w Kazachstanie.
Rakiety wystrzeliwane z tego obiektu:
Kompleks startowy R-7. PU 17P32-6.
Pierwsze uruchomienie : 1961-01-14.
Ostatnie uruchomienie : 2014-07-18. Numer : 353.
Długość geograficzna : 63.56 stopni.
Szerokość geograficzna : 46.00 stopni.
Progress MS-22 (nr 452, oznaczenie NASA: Progress 83P) był rosyjskim pojazdem kosmicznym, który przewoził zaopatrzenie dla ISS.
Progress MS-22 (nr 452, oznaczenie NASA: Progress 83P) był rosyjskim pojazdem kosmicznym, który przewoził zaopatrzenie dla ISS.
Czytaj dalej „Progress MS-22 (nr 452)”Progress-M 66 (nr 366, oznaczenie NASA: Progress 32P) był rosyjskim pojazdem kosmicznym, który przewoził zaopatrzenie dla ISS.
Progress-M 66 (nr 366, oznaczenie NASA: Progress 32P) był rosyjskim pojazdem kosmicznym, który przewoził zaopatrzenie dla ISS.
Czytaj dalej „Progress-M 66 (nr 366)”IRDT to nowa technologia umożliwiająca powrót ładunków z orbity bez ciężkiej osłony termicznej i systemu spadochronowego.
IRDT ( Inflatable Re-Entry and Descent Technology ) to nowa technologia umożliwiająca powrót ładunków z orbity bez ciężkiej osłony termicznej i systemu spadochronowego.
Misja testowa została wyniesiona 8 lutego 2000 r. o godz. 23:20:00 UTC ze stanowiska startowego 31/6 kosmodromu Baikonur (Kazachstan) za pomocą rakiety nośnej Soyuz-U Fregat (nr A15000-079).
Sama misja była testem nowych technologii w kilku aspektach.
Po raz pierwszy wystartowała rakieta nośna Soyuz-U w wersji Fregat, także po raz pierwszy do powrotu ładunku testowego (Dumsat – dummy payload) Gruzovoy Market (GVM nr 910) wykorzystano system IRDT 1 składający się z nadmuchiwanych balonów.
Drugi stopień Fregat też był nową konstrukcją z możliwością wielokrotnego uruchamiania silników na orbicie i wyposażony w IRDT w celu odzyskania.
Nadmuchiwany stożek IRDT zapewniał ochronę ładunku testowego podczas ponownego wejścia w atmosferę, a druga część jako nadmuchiwane przedłużenie stożka dodatkowo zmniejsza prędkość, zapewniając bezpieczne lądowanie. Test ładunku IRDT został przeprowadzony dla ESA (Europejskiej Agencji Kosmicznej).
26086 – NSSDCA/COSPAR ID: 2000-009A – Dumsat
26087 – NSSDCA/COSPAR ID: 2000-009B – Fregat
27 stycznia 1983
o godz. 08:38:00 UTC ze stanowiska startowego 31/6 kosmodromu Bajkonur (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Soyuz-U (nr 77024-773) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 1438 (Zenit-6U nr 72).
Satelita należał do trzeciej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 6U, które posiadały nową kamerę wysokiej rozdzielczości, panele słoneczne i silnik z możliwością ponownego uruchomienia, dzięki czemu orbita satelity mogła być zmieniana w trakcie jego misji, po 13 dniach kapsuła z kamerami wracała na ziemię.
Była to wersja uniwersalna przeznaczona do pracy na niskiej orbicie (fotografie wysokiej rozdzielczości) jak i na wysokiej orbicie (fotografie ogólne).
Soyuz 33 był rosyjskim pojazdem kosmicznym, który przewoził kosmonautów i zaopatrzenie na stację kosmiczną Salut 6.
Soyuz 33 był rosyjskim pojazdem kosmicznym, który przewoził kosmonautów i zaopatrzenie na stację kosmiczną Salut 6.
Czytaj dalej „Soyuz 33”Progress 1 (nr 102) był rosyjskim pojazdem kosmicznym, który przewoził zaopatrzenie dla stacji kosmicznej Salut 6.
Progress 1 (nr 102) był rosyjskim pojazdem kosmicznym, który przewoził zaopatrzenie dla stacji kosmicznej Salut 6.
Czytaj dalej „Progress 1 (nr 102)”29 stycznia 1976 o godz. 08:38:00 UTC ze stanowiska startowego 31/6 kosmodromu Baikonur (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Woschod (nr 77016-218) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 799 (Zenit-2M nr 64).
Zenit-2M był ulepszoną wersją satelity rozpoznawczego Zenit-2 i składał się z modułów serwisowego i powrotnego opartych na Wostoku. Sferyczny moduł powrotny zwrócił na Ziemię zarówno kamery, jak i film pod koniec misji po 12-13 dniach.
Ta wersja zastąpiła system kamer Ftor-2R ulepszoną kamerą Ftor-2R3.
Wenera 8 była to rosyjska sonda kosmiczna przeznaczona do badania atmosfery Wenus a zarazem lądownik do zbadania powierzchni.
Wenera 8 była to rosyjska sonda kosmiczna przeznaczona do badania atmosfery Wenus a zarazem lądownik do zbadania powierzchni.
Czytaj dalej „Wenera 8 (V-72 nr 1)”12 stycznia 1972
o godz. 10:04:00 UTC ze stanowiska 31/6 kosmodromu Bajkonur (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Woschod wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 471.
Satelita należał do trzeciej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 4M, które posiadały nową kamerę wysokiej rozdzielczości, panele słoneczne i silnik z możliwością ponownego uruchomienia, dzięki czemu orbita satelity mogła być zmieniana w trakcie jego misji, po 13 dniach kapsuła z kamerami wracała na ziemię.
14 stycznia 1969
o godz. 07:30:00 UTC ze stanowiska 31/6 na kosmodromie Bajkonur (ZSRR) wystartowała rakieta nośna Soyuz (nr Ya15000-012) z radzieckim pojazdem kosmicznym w misji Soyuz 4.
Głównym celem misji było dokowanie na orbicie do Sojuza 5 i przejście z niego dwóch członków załogi, a następnie powrót na Ziemię w trzyosobowym składzie. Misja zakończyła się sukcesem.
