internetowa Historia eksploracji Kosmosu
opracowanie: Tomasz Paszek
6 stycznia 1977
o godz. 09:50:00 UTC z kosmodromu Bajkonur (ZSRR) wystrzelono rakietę nośną Soyuz z radzieckim satelitą nadzoru fotograficznego Kosmos 888.
Satelita należał do serii wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 4 MK przelatujących na niskich orbitach i wykonujących zdjęcia aparatami aparat o ogniskowej 3000 mm oraz aparat o ogniskowej 200 mm po czym kapsuła wracała na Ziemię po 8-15 dni.
7 stycznia 1976
o godz. 15:36:00 UTC z kosmodromu Plesieck (ZSRR) wystrzelono rakietę nośną Woschod z radzieckim satelitą nadzoru fotograficznego Kosmos 788 (Cosmos 788).
Satelita należał do serii wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 4 MK przelatujących na niskich orbitach i wykonujących zdjęcia aparatami o ogniskowej 3000 mm oraz 200 mm po czym kapsuła wróciła na Ziemię po 13 dniach.
6 stycznia 1976
o godz. 05:02:00 UTC z kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Kosmos-3M wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru radiowego Kosmos 787.
Satelita należał do systemu ELINT (Electronic and Signals Intelligence) o nazwie Tselina (130 satelitów) i służył do określania dokładnej lokalizacji obiektów emitujących fale radiowe, a także ich typu, trybu działania i stopnia aktywności.
3 grudnia 1974
Sonda kosmiczna Pioneer 11 zbliżyła się na odległość około 43 000 km od szczytów chmur Jowisza.
Podczas przelotu wykonała zdjęcia Wielkiej Czerwonej Plamy oraz obszarów okołobiegunowych planety.
4 grudnia 1973
Sonda kosmiczna Pioneer 10 zbliżyła się do Jowisza na odległość około 2,8 promienia planety (około 200 000 km). Podczas przelotu zostało wykonanych około 300 zdjęć przekazanych następnie na Ziemię.
8 stycznia 1973
o godz. 06:55:38 UTC z kosmodromu Bajkonur (ZSRR) wystartowała rakieta nośna Proton 8K82K z radziecką bezzałogową sondą kosmiczną Łuna 21.
Sonda składała się z dwóch elementów: lądownika i łazika Łunochod 2, a celem misji było zbadanie powierzchni Księżyca, a także wykonanie fotografii miejsca lądowania i jego okolicy za pomocą samobieżnego pojazdu.
20 stycznia 1972
o godz. 18:36:00 UTC ze stanowiska SLC-4E VAFB (Vandenberg Air Force Base) w Kalifornii (USA) za pomocą rakiety nośnej Titan 3D (nr 3D-2) wyniesiono na orbitę amerykańskiego satelitę nadzoru fotograficznego KH 9-02 (OPS 1737) i Mabeli / P-11.
Był to drugi satelita generacji KeyHole-9 Hexagon, a jego celem było wykonywanie zdjęć wysokiej rozdzielczości, która wynosiła 0,61 m.
Satelita Mabeli ( Main Beam Tivoli ) był częścią serii tzw. Programu 11 lub P-11 „Subsatellite Ferrets”, satelitów niskoorbitalnych ELINT/SIGINT, których zadaniem było namierzanie i charakteryzowanie różnych nadajników radarowych w Związku Radzieckim i państwach Układu Warszawskiego.
12 stycznia 1972
o godz. 10:04:00 UTC ze stanowiska 31/6 kosmodromu Bajkonur (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Woschod wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 471.
Satelita należał do trzeciej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 4M, które posiadały nową kamerę wysokiej rozdzielczości, panele słoneczne i silnik z możliwością ponownego uruchomienia, dzięki czemu orbita satelity mogła być zmieniana w trakcie jego misji, po 13 dniach kapsuła z kamerami wracała na ziemię.
20 stycznia 1971
o godz. 11:31:00 UTC ze stanowiska startowego 41/1 kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Wostok-2M (nr Kh15000-005) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę meteorologicznego Meteor 1-7.
Satelita był siódmym w pełni operacyjnym rosyjskim satelitą meteorologicznym i szesnastym satelitą meteorologicznym wystrzelonym z Plesiecka.
Został wyposażony w dwie kamery do fotografii dziennej, skanujący radiometr IR o wysokiej rozdzielczości do fotografii dziennej i nocnej oraz instrument aktynometryczny do pomiaru pola promieniowania Ziemi w obszarach widzialnych i podczerwonych.
Data rozpadu: 2005-06-14
14 stycznia 1971
o godz. 12:00:00 ze stanowiska startowego 133/1 kosmodromu Plesieck (ZSRR) wystartowała rakieta nośna Kosmos-2 (nr 72) z radzieckim satelitą wojskowym Kosmos 391 – DS-P1-I nr 10.
Był to satelita typu DS (Dnepropetrovsk Sputnik) służący do badań technologicznych i naukowych, oraz testów sprawdzających komponenty, a także radarowego śledzenia celów dla broni przeciwsatelitarnej i pocisków antybalistycznych.
