internetowa Historia eksploracji Kosmosu
opracowanie: Tomasz Paszek
Ekspress-AM 2 był to rosyjski geostacjonarny satelita telekomunikacyjny przeznaczony dla krajowych służb łączności.
Ekspress-AM 2 był to rosyjski geostacjonarny satelita telekomunikacyjny przeznaczony dla krajowych służb łączności.
Czytaj dalej „Ekspress-AM 2”Intelsat 708 to międzynarodowy satelita telekomunikacyjny Space Systems/Loral (SS/L)
Intelsat 708 to międzynarodowy satelita telekomunikacyjny Space Systems/Loral (SS/L)
Czytaj dalej „Intelsat 708 / Chang Zheng 3B Y1”14 stycznia 1996
o godz. 11:10:00 UTC ze stanowiska startowego LC-17B CCSFS (Launch Complex 17B Cape Canaveral Air Force Station) na Florydzie (USA) za pomocą rakiety nośnej Delta II 7925 (nr D-231) wyniesiono na orbitę południowokoreańskiego geostacjonarnego satelitę telekomunikacyjnego Koreasat 2 (Mugunghwa 2).
Satelita posiadał 12 (+4) transponderów pasma Ku i 3 (+3) transponderów pasma Ku.
W lipcu 2009 Koreasat 2 został sprzedany Asia Broadcast Satellite jako ABS 1A, a następnie wycofany ze służby w 2015 r. i przeniesiony na orbitę cmentarną za pasem geostacjonarnym.
12 stycznia 1996
o godz. 23:10:00 UTC z kompleksu startowego Kourou ELA2 na Gujanie Francuskiej wystartowała rakieta nośna Ariane 44L z satelitami telekomunikacyjnymi Panamsat -3R i Measat-1 .
Panamsat -3R (PAS 3R) świadczył usługi telewizyjne i komunikacyjne w krajach Ameryki Północnej i Południowej za pośrednictwem 16 transponderów pasma C.
MEASAT 1 był malezyjskim geostacjonarnym satelitą telekomunikacyjnym, który zapewniał łączność i bezpośrednie usługi telewizyjne Malezji i sąsiednim krajom za pośrednictwem 4 transponderów pasma Ku i 12 transponderów pasma C, natomiast amerykański geostacjonarny satelita telekomunikacyjny
23764 – NSSDCA/COSPAR ID: 1996-002A – PANAMSAT 3R
23765 – NSSDCA/COSPAR ID: 1996-002B – MEASAT 1
STS-54 Endeavour
13 stycznia 1993
o godz. 13:59:30 UTC ze stanowiska LC-39B KSC (Launch Complex 39B, Kennedy Space Center) na Florydzie (USA) wystartowała misja STS-54 wahadłowca Endeavour.
Czytaj dalej „STS-54 Endeavour”13 stycznia 1993
o godz. 01:49:00 UTC ze stanowiska startowego 43/4 kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Molniya-M Blok-ML (nr 78012-643) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę telekomunikacyjnego Molniya 1-85.
Satelita należał do pierwszej generacji (COMSAT) orbitujących satelitów w celu przetestowania i udoskonalenia systemu komunikacji radiowej i telewizyjnej. Podstawową funkcją satelity było przekazywanie programów telewizyjnych i długodystansowych dwukierunkowych wielokanałowych łączy telefonicznych i telegraficznych z Moskwy do różnych standardowych naziemnych stacji odbiorczych w systemie „Orbita”.
Jednak nie był to satelita geostacjonarny, jego orbita była eliptyczna z dwoma wysokimi apogeum dziennie nad półkulą północną – jednym nad Rosją i jednym nad Ameryką Północną oraz stosunkowo niskimi perygeum nad półkulą południową. Zastosowanie trzech takich satelitów zapewniało całodobową komunikację na całym globie (zastosowanie militarne).
1 stycznia 1990
o godz. 00:07:00 UTC ze stanowiska LC-40 na CCSFS (Launch Complex 40 Cape Canaveral Space Force Station) na Florydzie wystartowała rakieta nośna Commercial Titan III (CT-3) z satelitami Skynet 4A i JCSAT-2.
Był to pierwszy start amerykańskiej rakiety nośnej jednorazowego systemu startowego. Co ciekawe start odbył się 31 grudnia 1989 roku o godz. 19:07 czasu lokalnego ET jednak został zapisany jako pierwszy start w 1990 roku wg czasu UTC co czyni go jedynym startem w różnych latach (pomiędzy czasem na wyrzutni, a czasem uniwersalnym).
Ładunek stanowił amerykański wojskowy satelita komunikacyjny Skynet 4A i japoński geostacjonarny satelita komunikacyjny JCSAT-2.
20401 – NSSDCA/COSPAR ID: 1990-001A – Skynet 4A
20402 – NSSDCA/COSPAR ID: 1990-001B – JCSAT 2
SDS 7 / Quasar 7 należał do pierwszej generacji amerykańskich wojskowych satelitów telekomunikacyjnych SDS (Satellite Data System).
SDS 7 / Quasar 7 należał do pierwszej generacji amerykańskich wojskowych satelitów telekomunikacyjnych SDS (Satellite Data System).
Czytaj dalej „SDS 7 / Quasar 7 (SDS F-6, USA 21)”Satelita Intelsat 3 F-3 był używany do przekazywania komercyjnych globalnych telekomunikacji, w tym telewizji na żywo.
Satelita Intelsat 3 F-3 był używany do przekazywania komercyjnych globalnych telekomunikacji, w tym telewizji na żywo.
Misja wystartowała 6 lutego 1969 o godz. 00:39:00 UTC ze stanowiska startowego LC-17A CCAFS (Launch Complex 17A, Cape Canaveral Air Force Station) na Florydzie (USA) za pomocą rakiety nośnej Delta M (nr 530/D-66).
Satelita Intelsat 3 F-3 należał do Communcations Satellite Corporation (która powołała później spółkę Intelsat), a zapewniał możliwość odbioru i retransmisji 1200 dwukierunkowych kanałów głosowych lub czterech kanałów telewizyjnych.
Dezaktywowany 14 grudnia 1979
13 grudnia 1962
o godz. 23:30:01 UTC ze stanowiska LC-17A CCSFS (Cape Canaveral Space Force Station) na przylądku Canaveral wystartowała rakieta Thor Delta B z amerykańskim satelitą telekomunikacyjnym Relay 1.
Za pomocą satelity dokonano pierwszego satelitarnego przekazu telewizyjnego przez Ocean Atlantycki do krajów europejskich (Francji i Wielkiej Brytanii)
