11 stycznia 1964
o godz. 20:09:00 UTC z wyrzutni w Vandenberg AFB (Vandenberg Air Force Base) w Kalifornii (USA) za pomocą rakiety nośnej Thor Augmented Delta-Agena D wyniesiono na niską orbitę okołoziemską kilka satelitów służących do rozwoju technologii kosmicznych.
1964-001A – był wojskowym statkiem kosmicznym US Army-US Navy, przeznaczenie nieznane,
1964-001B – GGSE 1 (Gravity Gradient Stabilization Experiment) był pierwszym z serii satelitów, dzięki którym opracowano projekty i techniki rozmieszczenia na orbicie, które później zastosowano w satelitach rozpoznawczych NOSS / Whitecloud,
1964-001C – SECOR 1 (SEquential COllation of Range 1) był satelitą którego celem było podanie współrzędnych geodezyjnych punktu naziemnego znajdującego się w odległości od 160 do 4800 km od znanych pozycji geodezyjnych, zwykle trzech stacji naziemnych. Eksperymenty doprowadziły do powstania Timation, a ostatecznie do systemu GPS Navstar.
1964-001D – SOLRAD 7A był satelitą monitorującym promieniowanie rentgenowskie Słońca za pomocą pięciu fotometrów rentgenowskich, czterech fotometrów UV, a do dokładnego określania kąta nachylenia Słońca posiadał dwa systemy namierzania.
1964-001E – GRAB 5 (Galactic Radiation and Background) był satelitą określanym jako naukowy i faktycznie misja dostarczała danych naukowych jednak jego głównym celem było odbieranie sygnałów z radzieckich instalacji radarowych w celu poznania ich pozycji obrony powietrznej.
00727 – NSSDCA/COSPAR ID: 1964-001A – 1964-001A
00728 – NSSDCA/COSPAR ID: 1964-001B – GGSE 1
00729 – NSSDCA/COSPAR ID: 1964-001C – SECOR 1
00730 – NSSDCA/COSPAR ID: 1964-001D – SOLRAD 7A
00731 – NSSDCA/COSPAR ID: 1964-001E – 1964-001E