internetowa Historia eksploracji Kosmosu
opracowanie: Tomasz Paszek
12 stycznia 1989
o godz. 11:30:00 UTC z kompleksu startowego Plesieck 16/2 (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Soyuz-U wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę teledetekcji Kosmos 1990.
Głównym celem było badanie zasobów naturalnych ziemi w interesie różnych gałęzi gospodarki narodowej ZSRR i współpracy międzynarodowej. Sfotografowano również aktywne sejsmicznie regiony kraju, w tym terytorium Armenii, w celu zbadania warunków tektonicznych istotnych dla budownictwa.
13 stycznia 1984
o godz. 14:38:00 UTC ze stanowiska startowego 41/1 kosmodromu Plesieck za pomocą rakiety nośnej Soyuz-U (nr 78012-806) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 1532 (Yantar-4K2 nr 4).
Satelita należał do generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Yantar w wersji 4K1, który wykonywał zdjęcia w wysokiej rozdzielczości. Pod względem funkcjonalności był podobny do satelitów Zenit jednak zmieniona konstrukcja pozwalała na dłuższe przebywanie w przestrzeni kosmicznej w tym czasie na ziemię co kilka dni zwracane były kasety z filmem (2 sztuki), a sama kapsuła wracała po 45 dniach lotu z resztą zarejestrowanego materiału.
12 stycznia 1982
o godz. 12:28:00 UTC z kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Soyuz-U wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 1332.
Satelita należał do specjalnej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 4MT przeznaczony do fotografii topograficznej, który był wyposażony w kamerę topograficzną SA-106, wysokościomierz laserowy i aparat dopplerowski.
13 stycznia 1979
o godz. 15:36:00 UTC ze stanowiska startowego 43-4 kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Soyuz-U (nr 77025-730) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 1071 (Zenit-4MKM nr 26).
Satelita należał do trzeciej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 4MKM, które posiadały nową kamerę wysokiej rozdzielczości, panele słoneczne i silnik z możliwością ponownego uruchomienia, dzięki czemu orbita satelity mogła być zmieniana w trakcie jego misji, a do tego były przystosowane do lotów na niższych orbitach (perycentrum 190km) w celu poprawy rozdzielczości obrazu, po 13 dniach kapsuła z kamerami wracała na ziemię.
20 października 1978
o godz. 08:24:40 UTC ze stanowiska startowego 31/6 kosmodromu Baikonur (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Soyuz-U (nr E15000-075) wyniesiono na orbitę radziecki statek zaopatrzeniowy Progress 1.
Progress 1 był bezzałogowym statkiem zaopatrzeniowym, który dostarczał paliwo, materiały eksploatacyjne i sprzęt do stacji kosmicznej Salut 6. Deorbitował 8 lutego 1978 r.
10603 – NSSDCA/COSPAR ID: 1978-008A – Progress 1
Grafika: Progress 1
By NASA – http://ston.jsc.nasa.gov/collections/TRS/_techrep/RP1357.pdf, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=18080934
13 stycznia 1978
o godz. 15:21:00 UTC z kosmodromu Plesieck (ZSRR) za pomocą rakiety nośnej Soyuz-U (nr 78018-106) wyniesiono na orbitę radzieckiego satelitę nadzoru fotograficznego Kosmos 984 (Zenit-2M nr 84, Gektor nr 84).
Satelita należał do drugiej generacji wojskowych satelitów foto rozpoznawczych Zenit w wersji 2M, który wykonywał zdjęcia w niskiej rozdzielczości, a po 8 dniach kapsuła z filmem powracała na ziemię. Wprowadzone ulepszenia obejmowały nowy system kamer i dodanie paneli słonecznych, a na pokładzie znajdowały się także urządzenia ELINT (electronic intelligence – wywiad elektroniczny).
